Życie w czasach popkultury

Każdego dnia zalewa nas ocean informacji. To jest po prostu symbol naszych czasów i nie unikniemy go w żaden sposób. No dobra możemy wyjechać na bezludną wyspę, zaszyć się w środku dżungli, zamieszkać gdzieś z dala od  cywilizacji i wszelkich wytworów kultury. Jednak człowiek z natury jest stworzeniem nie tylko społecznym, ale może przede wszystkim kreatywnym. Każdy chce być twórcą, demiurgiem, artystą. Ludzie przestają pisać do szuflady i śpiewać pod prysznicem.


Żyjemy w czasach, kiedy to praktycznie każdy może pokazać coś w mediach. Z tego powodu codziennie powstają nowe odcinki talent-show, blogi publikujące powieści w odcinkach, opowiadania czy zdjęcia. Nie jestem wyjątkiem od tej reguły, jak widać po blogu załączonym do tego artykułu. Każdy wytwór ludzkiej pracy to część kultury. W mediach i naszym otoczeniu dominuje kultura popularna czy masowa, którą ja uwielbiam mianować popkulturą. Dociera do szerokiego grona odbiorców, bo nie trzeba wiele zachodu, żeby do niej dotrzeć – wystarczy włączyć radio.

Popkultura sama w sobie nie jest zła. Ja korzystam z jej dobrodziejstw codziennie i osobiście nie widzę w tym nic godnego potępienia. Często nawet nie zdajemy sobie sprawy, jak wielki wpływ ma ona na nasze opinie i postrzeganie świata. Nawet podczas pisania tych spostrzeżeń mam włączoną płytę z ulubioną muzyką. Problem zaczyna się dopiero w momencie, gdy nie widzimy niczego poza popkulturą. To zjawisko jest już co najmniej niepokojące.

Kiedy ostatnio obcowałeś ze sztuką, a nie tylko z kulturą? Z czymś ponad telewizją, radiem czy prasą. Może warto od czasu do czasu wybrać się do teatru, muzeum, galerii sztuki czy po prostu na spotkanie z pisarzem, poetą. Takie rzeczy ubogacają nas wewnętrznie. Zgiełk medialny nie porusza nas, nie zastanawia, dotyka nas tylko powierzchownie. A przecież człowiek, jaki by nie był, nie może mienić się samą powierzchownością. Tym bardziej kobieta.

Fotografia: Paulina Mazurkiewicz

Jestem zdruzgotana, kiedy słyszę, że ktoś w ogóle nie lubi książek. Rozumiem, nie każdy stwierdzi, że „Gombrowicz wielkim pisarzem był”, ale to jeszcze nie powód, aby z czytania rezygnować w ogóle. Czytanie ma same zalety! Pogłębiasz swoją wrażliwość, rozwijasz wyobraźnię, poznajesz nowe słownictwo. Przeczytaj 2 – 3 książki w miesiącu, a szybko zauważysz zmiany w tym, jak się wysławiasz i postrzegasz świat. A przede wszystkim zdobywasz nowe doświadczenia, bo przeżywasz różne sytuacje razem z bohaterami swoich ulubionych książek.

„Niektórzy lubią poezję” - cytując sławną noblistkę, chcę ci zwrócić uwagę na to, że poza powieściami jest w literaturze coś jeszcze. Czytanie liryki jest kojarzone z elitą, ludźmi wrażliwymi, głębiej patrzącymi na świat. Chcesz być kimś spoza mainstreamu? Czytaj poezję. Wybór masz ogromny, w końcu wiersze powstają niemal od początku cywilizacji. Forma, treść, tematyka – możesz w tym przebierać nieustannie, wystarczy dla każdego.

A co z teatrem, operą? Doskonale zdaję sobie sprawę ile taka rozrywka kosztuje. Nie musisz tam jednak chodzić co tydzień. Ale znajdź sobie dzień – chociażby jeden w roku, który będziesz świętować pójściem do teatru. Jeśli chcesz, to oczywiście takich dni może być więcej, ale znajdź chociaż jeden. Na pewno nie zapomnisz takich wrażeń – kino ci tego nie zapewni.

Rezygnując z utartych schematów w swoim życiu, przełamujesz rutynę. Sprawiasz, że twoja codzienność przestaje być szara i nabiera rumieńców. Zmienia się spojrzenie na świat, wrażliwość – same zalety. Od kultury masowej nie uciekniesz, spróbuj się z nią zaprzyjaźnić. Nie zapomnij, że jest coś poza nią i warto od czasu do czasu tam zajrzeć.