Pojawiam się i znikam

Foto: Konstantin Lyalaev

Jestem z powrotem. Trochę mną potargało po tym świecie, a przynajmniej po Polsce. Muszę zrewidować swoje dotychczasowe życie, znaleźć wyjście awaryjne. To zabawne jak czasami jesteśmy pewni siebie. Układamy plany, które jak się później okazuje, niewiele mają wspólnego z rzeczywistością. Życie uczy pokory.


Co poniektórym wakacje się już kończą, mam nadzieję, że wspaniale przeżyliście ten czas. To nic, że pogoda nie zawsze dopisywała, pieniędzy na wyjazdy zawsze mogłoby być więcej, a czas mógłby być na tyle łaskawy i nie uciekać tak szybko. Jak to można usłyszeć w którejś części Asteriksa i Obeliksa: życie to taniec, życie to śpiew. Oczywiście pod warunkiem, że takim je właśnie uczynimy.

Niestety nie umiem obsługiwać bloga z poziomu tableta. To znaczy nie chodzi zupełnie o stronę techniczną, bo to jest żaden problem. Ale gdy nie jestem w domu to nie potrafię sobie zorganizować czasu i chęci, aby coś dla was naskrobać. Szczególnie, że na wakacjach żyję bardzo intensywnie i gdy przyjeżdżam do domu to pierwsze dwie noce odsypiam wakacje.

Ostatnie dwa tygodnie to był wspaniały Czas Łaski. Nie wierzycie, to sprawdźcie w google, co to jest SPE i już będziecie wiedzieli. Następna za rok, więc zapraszam. Można poznać wspaniałych ludzi, nawiązać znajomości na całe życie i przeżyć przygodę życia. Salezjanie gwarantują. Jeśli chcecie jakiegoś tekstu mówiącego, o co w tym chodzi, to dajcie znać.

Pozdrawiam Cię serdecznie skarbie. Dzięki, że mnie czytasz i dobrze, że jesteś.